قطع قاطع!

فهمیدم چرا خیلیا بهم میگن «با دست پس میزنی با پا پیش میکشی» چون در عین حالیکه یکی رو نمیخوام و ازش کناره گیری میکنم و با آرامش چیزهایی که باعث شده نخوامش براش میشمارم و با حرفام آزارش میدم ... اگر پیشم باشه در همون لحظه دوستش دارم و باهاش مهربونم و اگه پا بده ازش تعریفم میکنم، میخندم باهاش، شوخی میکنم ... خودم رو هم اینجوری توجیه میکنم که متمدنیم و قراره منطقی کات شیم! نه که با دعوا و قهر و فحش و کتک! از ته قلب هم معمولاً کسی که باهاش کات میکنم رو دوست دارم در حد یه آشنا و برام موجه نیست که یکی رو که نمیخوام باهاش باشم دوست هم نباید داشته باشم. خب معلومه طرف نمیدونه به کدوم سازم برقصه! گیج میشه .. فکر میکنه شاید باید اصرار کنه بازم و من تصمیمم قطعی نیست.. باید یاد بگیرم قاطع باشم در اینجور مواقع.